Author:
Abstract
Bu çalışmada işyeri tehlike sınıfına göre çok tehlikeli ve tehlikeli işletmeler arasında cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, yaş, çalışanın işyerindeki görevi, çalışanın işyerindeki çalışma süresi ve çalışanın iş yaşamındaki toplam iş tecrübesi gibi değişkenlere göre gruplar arasında örgütsel bağlılık algısının farklı olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırma evreni Çankırı Organize Sanayi bölgelerinde faaliyet gösteren üretim işletmeleridir. Örgütsel bağlılığı ölçmede Meyer & Allen (1991) ölçeği kullanılmıştır. Ölçeğin bazı maddeleri doğrulayıcı faktör analiz sonucuna göre analizden çıkarılmıştır. Araştırmaya göre cinsiyet açısından tehlikeli sınıf işyerlerinde devam bağlılığı açısından erkek ve kadın arasında bir farklılık bulunmuş, çok tehlikeli işyerlerinde herhangi bir anlamlı farklılık tespit edilmemiştir. Medeni durum açısından; tehlikeli sınıf işyerlerinde duygusal bağlılık açısından bir fark bulunurken, çok tehlikeli sınıfta genel bağlılık da dahil tüm örgütsel bağlılık değişkenlerinde farklılık bulunmuştur. Eğitim durumu açısından hem tehlikeli hem de çok tehlikeli sınıf işyerlerinde farklılık söz konusudur. Yaş açısından; her iki grupta da farklılıklar olduğu ve grup ortalamalarına bakıldığında yaş ilerledikçe örgütsel bağlılığın arttığı gözlenmektedir. İşçi ve teknik personel arasında gruplar arasında tehlikeli sınıf işyerlerinde duygusal bağlılık ve devam bağlılığı arasında anlamlı farklılık bulunurken, çok tehlikeli sınıf işyerlerinde genel ve devam bağlılığında farklılık bulunmuştur. Tehlikeli sınıf işyerlerinde mevcut çalışılan işyerinde geçirilen süre açısından bir farklılık bulunmazken, çok tehlikeli sınıf işyerlerinde toplam çalışma tecrübesi açısından bir farklılık bulunamamıştır.
Keywords
Abstract
In this study, it is investigated whether there is a difference in the perception of organizational commitment between the groups according to variables such as gender, marital status, educational status, age, the job of the employee at the workplace, the working time of the employee at the workplace and the total work experience of the employee in the workplace, among very hazardous and hazardous businesses according to workplace hazard class. The research population is considered as the production enterprises operating in Çankırı Organized Industrial Zones. To measure the organizational commitment Meyer & Allen’s (1991) scale was used. According to the study, there was a difference between men and women in terms of continuance commitment in gender-hazardous workplaces, and no significant differences were detected in very hazardous workplaces. In terms of marital status, while there was a difference in terms of emotional commitment in hazardous workplaces, a difference was found in all organizational commitment variables, including general commitment in the very hazardous workplaces. In terms of educational status, there is a difference in both dangerous and very dangerous workplaces. In terms of age; it is observed that there are differences in both hazardous groups and when the group averages are examined, it is observed that organizational commitment increases as age increases. While there was a significant difference between the emotional commitment and continuance commitment between the groups in the hazardous workplaces between the workers and technical personnel, there was a difference in the general and continuance commitment in the very dangerous workplaces. While there is no difference in terms of the time spent at the current work in dangerous workplaces, no difference is found in terms of total working experience in very dangerous workplaces.